MOGE JE LEVEN MET MIJ VOOR JULLIE VREUGDE ZIJN
Sinds bijna 21 jaar gaat Onze Hemelse Moeder met ons op weg en vergezelt ze ons met haar woorden en haar boodschappen, die zij door haar verschijningen geeft. Zij vergezelt onze stappen in de liturgie van de Kerk en in de tijd waarin wij leven. Als Moeder van de Kerk, van de Kerk die op weg is, loopt zij met ons mee. Zoals het oude Israël, beleeft ook de Kerk haar uittocht uit de slavernij van Egypte, een duivelse slavernij: door de Rode Zee, de woestijn van de beproeving en het lijden, om het Beloofde Land binnen te gaan. Maria, onze Moeder, was een gelovige op weg: zij ging voorwaarts in het geloof. Zij ging vooruit, omdat zij de woorden en alle herinneringen als de schat van haar leven, in haar hart wist te bewaren. De Evangelist Lucas schrijft hier over: "Zijn moeder bewaarde alles wat er gebeurd was in haar hart" (Lc 1, 51). Maria, onze Moeder, de Ster die ons leidt en onze Voorloopster, put vandaag de dag uit deze herinneringen en deze schat. In zijn Encycliek Redemptoris Mater schrijft de Paus: "Gesteund door de aanwezigheid van Christus (vgl. Mt 28, 20), is de Kerk door de tijd heen op weg naar de voltooiing der eeuwen en gaat zij de Heer tegemoet die komt; op deze weg gaat zij voort door de weg te volgen die de Heilige Maagd heeft afgelegd, die voortging op de pelgrimstocht van haar geloof, terwijl zij trouw de eenheid met haar Zoon bewaarde tot aan het Kruis " (Redemptoris Mater 2,4). Zoals ieder van ons, moest ook Maria over alles nadenken wat er om haar heen gebeurde en over alles wat zij ondernam. "Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en overwoog ze bij zichzelf" (Lc 2, 19). Pas bij de Verrijzenis heeft ze er de zin van ontdekt. Zoals Maria, kunnen ook wij er niet aan ontkomen om na te denken, om het Woord van God te bewaren en te overwegen, dat ons wordt aangereikt via de Heilige Schrift, via de mensen en de gebeurtenissen, via alles wat er om ons heen en in ons gebeurt.
Zoals we niet wisten dat Onze Lieve Vrouw zou verschijnen, zo weten we ook niet tot wanneer haar verschijningen en moederlijke oproepen zullen voortduren. Velen denken dat haar verschijningen te lang duren. De zieners antwoorden hier altijd op :" Voor ons is het niet lang". In de aanwezigheid zijn van de geliefde, van degene van wie we houden, kan nooit te lang duren. Daar in tegen is het moeilijk om bij iemand te zijn van wie we niet houden, zoals het ook moeilijk is werk te verrichten dat we niet leuk vinden. In 1985 hebben de zieners de volgende vraag aan de Gospa gesteld: "Waarom blijft u zo lang bij ons ?" en zij heeft met een wedervraag geantwoord: "Hebben jullie nu al genoeg van mij ?" Sindsdien hebben ze die vraag niet meer gesteld. Haar moederlijke liefde voor haar kinderen, geeft haar de kracht om sinds zo lange tijd dezelfde woorden met volharding te herhalen, die bijna hetzelfde zijn als die de heilige Paulus schreef in zijn brief aan de Phillipenzen: "Ten slotte, broeders, verheugt u in de Heer. U nogmaals hetzelfde te schrijven is voor mij een kleine moeite en u geeft het zekerheid " (Fil 3, 1).
Het geeft meer zekerheid en het is gemakkelijker om in de aanwezigheid van Maria, die vandaag de dag tot ons spreekt en naar ons toekomt, ons geloof te beleven en er in te groeien. Het is vandaag, dat onze Moeder naar ons toekomt, vandaag - en niet gisteren of morgen - dat God door haar van ons houdt. Het is vandaag, dat ik door de Heilige Maagd Maria dichter bij God kan komen, het is ook vandaag, dat ik me van Hem kan verwijderen. Als ik niet elke dag groei in het geloof, dan ga ik achteruit, en wordt de terugkeer naar God steeds moeilijker.
"Vandaag roep ik jullie op, het gebed in je leven op de eerste plaats te zetten". Er zijn tekenen die er op wijzen dat God en het gebed niet de eerste plaats hebben in mijn leven: moeilijkheden om tot gebed te besluiten, verstrooidheden, honderd uitvluchten en excuses (die ik zo makkelijk kan bedenken) om mijn ontmoeting met God in het gebed uit te stellen tot een later tijdstip. Het gebed is bron van vreugde en de weg naar de vreugde, zegt Onze Lieve vrouw ons vandaag weer. Op deze weg zijn wij niet alleen. Met haar, die door God bemind wordt, kunnen we en moeten we gelukkig zijn op de weg van het geloof, tot op het laatste moment, wanneer we ons lijden, onze vragen, onze kruisen en vreugden van ons leven, volledig zullen begrijpen.
Enkele woorden van een gebed zeggen: "Maria, de mensen vergeten wat u hebt gezegd, maar ze zullen nooit vergeten hoe zij zich hebben gevoeld dank zij u." De menselijke redeneringen en twijfels kunnen ons de ervaring van de aanwezigheid God niet ontnemen.
Maria, onze moeder, ik bid u: dat u woorden hun plaats mogen vinden in de harten van allen die u als Moeder aanvaarden, opdat u ons naar Jezus kunt leiden, onze Verlosser.
P. Ljubo Kurtović
Medjugorje 26.05.2002