Medjugorje

Maria, onze moeder, met een hart dat vol liefde is, begint haar boodschap met de woorden: "Lieve kinderen, ik roep jullie tot liefde op". Dat is het dringendste en het belangrijkste wat onze moeder ons vandaag te zeggen heeft, in deze wereld waar zoveel verdriet heerst en waar de mens zich steeds meer in zichzelf opsluit. Niemand heeft nog tijd voor de ander, iedereen heeft genoeg aan zijn eigen lijden. In deze wereld die gekenmerkt is door individualisme roept Maria ons tot liefde op. Zij weet heel goed dat een leven zonder liefde leeg, wanhopig en zinloos is, en dat ervaren wij ook. Geliefd worden en kunnen liefhebben, dat betekent zin en vreugde vinden in het leven. Wie zich geliefd voelt vindt zin in zijn leven. De diepe ervaring van geliefd zijn en liefhebben is verbonden met alles wat wij beleven en met de manier waarop wij het beleven. De mens van vandaag is vaak moe, en dat niet alleen lichamelijk, maar hij is levensmoe. Die moeheid heeft te maken met een gebrek aan liefde voor de ander, en met een gebrek aan bescherming, het gevoel beschermd te zijn dat wij krijgen door de liefde van de ander. De mens is ziek, want hij heeft niet lief en voelt niet dat God hem liefheeft.

Wie zich geliefd voelt en zelf liefheeft is sterk doorheen ziekte en gezondheid. Wie zich geliefd voelt valt niet ten prooi aan gevoelens van trots bij succes, noch aan gevoelens van wanhoop en zelfmedelijden bij mislukkingen. De liefde is het enige huis waarin de mens kan wonen. Een mens zonder thuis is overal een vreemdeling; wie zijn thuis echter gevonden heeft is een gelukkig mens. Wij zijn geboren om beschermd te worden en bescherming te bieden. Wij zijn geboren om geliefd te worden en om lief te hebben. Onthoud dat je geliefd bent, en je zult nooit meer levensmoe zijn. De liefde waarmee jij geliefd wordt is een onvoorwaardelijk geschenk. Die liefde vraagt niets, je moet haar alleen toelaten om lief te hebben. Die liefde eist niet dat jij zou veranderen voor je geliefd wordt, nee, die liefde heeft je lief, opdat jij jezelf zou kunnen veranderen, opdat je zou kunnen groeien naar de volheid waar je hart zo naar verlangt. Wij mensen wachten meestal tot iemand verandert en aan onze verwachtingen voldoet alvorens van iemand te gaan houden. Bij onze hemelmoeder is dat anders. Zij, die vol genade en omringd door de liefde van God is, zegt ons: "Lieve Kinderen, als jullie zouden weten hoeveel ik van jullie hou, dan zouden jullie huilen van vreugde."

Je kunt een ander maar datgene geven, wat je zelf hebt. Zo gaat dat ook met de liefde. Slechts wie voelt en weet dat God hem liefheeft kan de liefde aan anderen doorgeven. Wij ervaren echter vaak dat wij falen als het erop aankomt onze liefde aan anderen te zien en te geven. Wij zijn nog ver van de echte naastenliefde, en dat betekent dat wij ook ver verwijderd zijn van de liefde van God. Hoe dichter wij bij de liefde van God zijn, hoe gemakkelijker wij zullen kunnen liefhebben en hoe gemakkelijker het wordt om dat ook aan anderen te laten zien. En dat leren wij in het gebed, dat is de weg die het gebed ons wijst, opdat wij die schoonheid van Gods liefde zouden kunnen ervaren en opdat wij die niet zo makkelijke taak, het doorgeven ervan, in ons leven zouden kunnen volbrengen.

Wie weet dat hij geliefd wordt wil gaan lijken op wie hem liefheeft en wil diens liefde beantwoorden. De zalige moeder Teresa zei: "Ik weet hoeveel God van mij houdt, en dat verplicht mij om naar de ander toe te gaan, opdat ook hij Zijn liefde zou mogen ervaren."

Bidden wij ook om kracht om te kunnen liefhebben, en om de genade van de dagelijkse bekering, met de woorden van kardinaal John Henry Newman: "Lieve Jezus, help mij om jouw geur te verspreiden, waar ik ook ben. Maak mijn ziel vervuld van jouw geest, opdat mijn leven een weerspiegeling zou zijn van het jouwe. Neem bezit van mijn hele Zijn, opdat mijn leven moge stralen als het jouwe. Wees in mij, opdat elke ziel die met mij in contact komt jouw aanwezigheid in mijn ziel ervaart. Het licht zal, o Jezus, van jou komen en niet van mij. Jij zult de ander verlichten doorheen mij, arme mens."

Fra Ljubo Kurtović
Medjugorje 26.03.2005