IK BID TOT GOD OPDAT HIJ JULLIE DE GAVE VAN HET GELOOF ZOU SCHENKEN
In de loop van de 24 jaar en 5 maanden verschijningen in de parochie van Medjugorje is de moederlijke liefde van de Gospa altijd dezelfde gebleven. Met haar moederlijke boodschappen wil zij ons naar zich toe trekken, en ons dichter bij het hart van Jezus brengen, opdat wij ten volle zouden Leven, en niet gewoon vegeteren. Ook vandaag zegt zij: bid, bid, bid. Ook vandaag roept zij ons op tot datgene wat het moeilijkste geworden is voor de mensen van vandaag: het gebed. Er is echter geen andere weg om tot God te komen, er is geen comfortabelere, geen gemakkelijkere weg naar God dan de weg van het gebed. Maria roept ons niet alleen op tot het gebed, maar bidt tot God voor ons, zij bidt opdat God ons de gave van het geloof zou schenken. In geloof heeft Maria de woorden van haar volledige overgave aan God uitgesproken: “Mij geschiede naar uw woord” en “Zie de dienstmaagd des Heren”. Deze korte uitspraken illustreren het hele leven van Maria. In deze woorden heeft zij alles gezegd, heeft zij zichzelf volledig aan God geschonken.
Het geloof is een genadevol geschenk van God, een geschenk waarom wij Hem kunnen en moeten vragen. God geeft ons alles wat wij hem in gebed vragen. En Maria bidt mee met iedereen die bidt. Zij bidt als een moeder voor ons allemaal, zij vraagt aan God om ons het kostbare geschenk van het geloof te schenken. Zij weet heel goed dat wij zonder het geloof in duisternis en in onwetendheid moeten leven. Zonder geloof is het leven niet mogelijk. Als wij een leven leiden waarin geen plaats is voor geloof en vertrouwen, dan zijn wij in de ban van de angst, dan voelen wij ons bedreigd en onveilig. Angst is veel dodelijker dan harde arbeid. Waarom? Omdat wij mensen meer tijd besteden aan bang en bezorgd zijn dan aan harde arbeid. En het enige wapen tegen de angst, dat is het geloof. Geloven is steunen op God die voor ons onzichtbaar blijft, maar die wij ervaren als de grond waarop wij staan, ons fundament. Het geloof is een steun die je niet kunt zien. Het is een veilige grond waarop je kunt leven, het ontsteekt een licht in de duisternis van onze ziel. Het is de deur naar het vertrouwen, de poort naar de liefde, het is plaats maken voor vreugde, voor een glimlach, voor licht en gezondheid.
Eigenlijk is geloven vergelijkbaar met parachutespringen. Op het moment dat je uit het vliegtuig springt zie je onder je alleen de aarde waarop je te pletter dreigt te vallen, je valt met hoge snelheid een onvermijdelijke dood tegemoet. Het is een sprong in het lege, in de afgrond, in de dood. Maar na die eerste ervaring is het tijd voor iets heel moois: je trekt je parachute open, en boven je hoofd zie je plots een stuk touw, en dat touw hangt vast aan een stuk stof… Je springt dus weg uit het veilige vliegtuig, de dood tegemoet, en een stevig stukje stof is je enige hoop: de parachute. Een klein stukje zijde dat je van de dood redt, en dat je ook de kracht geeft om het veilige vliegtuig te verlaten… Dat is het geloof. Of nog: als je in iemand begint te geloven, dan heb je soms ook het gevoel dat je in het lege springt. Je wordt bang, je denkt dat je de vernietiging tegemoet gaat. Maar zodra je de stap zet, zodra je zelf gaat geloven dat alles wel zal lukken, zodra je het vlammetje van de zekerheid aansteekt, dan ben je de angst voorgoed de baas.
En wij stellen onze hoop en ons geloof niet in een stuk stof of in een stuk touw... Wij stellen ons geloof in een Moeder die dezelfde wegen volgt als wij, die dezelfde angst, dezelfde onzekerheid en hetzelfde lijden als wij doorgemaakt heeft. Daarom is zij onze zekerheid, en daarom weten wij dat zij ons nooit teleur zal stellen.
Als wij in God geloven en op Hem vertrouwen, dan kunnen wij het licht, de waarheid, en de veiligheid van een leven met God ontdekken. In geloof en vertrouwen kunnen wij gaan beseffen dat alles in dit leven ons geschonken werd, en dat niets ons toebehoort: noch het leven, noch onze medemensen, noch deze aarde. Wij werden geschapen voor de eeuwigheid. En Maria wil dat wij meteen, vanaf vandaag, die eeuwigheid zouden gaan beleven. Zij wil dat wij nu meteen kiezen voor de eeuwigheid, opdat onze beslissing morgen niet te laat zou komen.
Fra. Ljubo Kurtović
Medjugorje 26.11.2005