Medjugorje

Dierbare kinderen van Medjugorje,

Geprezen zijn Jezus en Maria!

Dierbare kinderen van Medjugorje,

1 – Op 2 november 2012 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning bij het Blauwe Kruis in aanwezigheid van een grote menigte pelgrims, die gekomen waren voor het Hoogfeest van Allerheiligen. Na de verschijning gaf ze de volgende boodschap door:

“Lieve kinderen, ik roep jullie op en kom naar jullie toe, omdat ik jullie nodig heb. Ik heb apostelen nodig met een zuiver hart. Ik bid - en dat moet ook jullie bede zijn - dat de Heilige Geest jullie helpt en leidt, dat Hij jullie verlicht en vervult met liefde en nederigheid. Bid dat Hij jullie vervult met genade en barmhartigheid. Pas dan zullen jullie mij begrijpen, mijn kinderen. Pas dan zullen jullie begrijpen hoeveel ik lijd voor diegenen die de liefde van God niet hebben leren kennen. Dan zullen jullie mij kunnen helpen. Jullie zullen mijn dragers van het licht van Gods liefde worden. Jullie zullen het pad verlichten voor al wie ogen gekregen heeft maar niet wil zien. Het is mijn wens dat al mijn kinderen mijn Zoon zien. Het is mijn wens dat al mijn kinderen Zijn Koninkrijk mogen beleven. Opnieuw roep ik jullie op en smeek ik jullie om te bidden voor diegenen die door mijn Zoon geroepen werden. Ik dank jullie.”

2 – In het Vagevuur bestaat geen werkloosheid. In de maand november gedenken we en bidden we voor onze overledenen, die ons soms een verrassing bezorgen.

In een centrum in Ierland voor zwangere vrouwen, deed een van de verantwoordelijken een bijzondere ontdekking. Als hij vrouwen ontving, die het voornemen hadden om abortus te plegen, dan was het meestal zo dat ze toch bij hun standpunt bleven, ondanks diepgaande gesprekken over de zware lichamelijke, psychische en geestelijke gevolgen van abortus. De inspanningen om hen er van te weerhouden, bleken meestal en vaak zonder effect. Op een dag besloot hij de hulp in te roepen van de zielen in het Vagevuur, nadat hij uren had gesproken met een vrouw, die volhardde in haar keus voor abortus. Hij voegde de daad bij het woord en benaderde een priester en vroeg hem een H. Mis op te dragen voor de zielen in het Vagevuur, en hij voegde er aan toe: “Voor die zielen, die al heel dicht de Hemel genaderd zijn en die bijna verlost zijn”.

Enkele uren later nam hij opnieuw contact op met de vrouw, om te checken of ze misschien bij een ander centrum een abortus ingreep had afgesproken. Tot zijn grote verbazing zei ze hem, dat ze van mening was veranderd en dat ze haar baby wilde houden. Aangemoedigd door deze vruchtbare ervaring, herhaalde de man zijn initiatieven ten gunste van de zielen van het Vagevuur, elke keer dat hij te maken had met een vrouw, die niet van abortus wilde afzien. Tot zijn grote vreugde boekte hij hiermee een groot aantal positieve resultaten en zo werden er veel onschuldige levens gered.

De zielen van onze overledenen hebben ons nodig en zij, van hun kant, kennen onze noden, omdat ze alles zien in Gods licht en niet besmet zijn door de leugens van de ons omringende wereld. Ze verlangen alleen het goede voor ons en willen ons het kwade besparen. Zij zullen niet schromen moeilijke situaties ter harte te nemen, en ze zullen zich des te meer haasten om een moeder te beschermen voor een slechte en onomkeerbare keuze. Deze zielen profiteren ten diepste van de kracht van de H. Mis. Daarom zijn deze zielen, uit dankbaarheid jegens hun weldoener die voor hen een H. Mis laat opdragen, maar al te gelukkig dat ze zijn gebed en het Misoffer kunnen beantwoorden ten voordele van het leven. Ze hebben het leven van een klein wezentje, dat gemaakt is naar Gods beeld en gelijkenis, intens lief.

Ik heb al veel mannen ontmoet, die totaal ontredderd en gebroken waren, omdat de moeder van hun kind, haar kindje wilde laten aborteren. Deze getuigenis biedt hen een wonderbare uitkomst.

3 – De eigendommen, vanuit het hiernamaals bekeken. Toen ik Maria Simma, een eenvoudige boerin uit Oostenrijks, die een heel bijzonder charisma ontvangen had, interviewde, vertelde ze me over verscheidene bezoeken, die ze had gekregen van zielen uit het Vagevuur. (Ik wil benadrukken dat dit bezoeken waren, die door God waren toegestaan, wat niets te maken heeft met het oproepen van geesten of van zielen van overledenen. Het oproepen van geesten zijn zaken die door God in de Bijbel, als “gruwelen” zijn voor zijn Aangezicht, en ze zijn strikt verboden. (Zie Deut.18,9-14)

Op een dag vroeg een ziel uit het Vagevuur aan Maria Simma om naar haar dorp te gaan en er bij haar broer iets recht te zetten. Deze overledene had op een oneerlijke manier zich een zaak toegeëigend, en zijn broer moest deze aan de rechtmatige eigenaar terug geven. Als hij dat zou doen, dan zou dat betekenen, dat de overledene verlost zou worden uit het Vagevuur en eindelijk naar de Hemel zou gaan. De broer wist niets af van deze onrechtvaardigheid en weigerde aanvankelijk dit rare verhaal te geloven. De ziel had echter aan Maria de gegevens van het dossier gegeven, zodat de broer, nadat hij alles bij de notaris had geverifieerd, het feit voor waar aannam en aanvaardde dat de overledene verkeerd en slecht had gehandeld. Hij gaf bijgevolg de zaak terug. De overledene bezocht Maria Simma opnieuw om haar te bedanken, omdat ze meteen verlost was en naar de Hemel was gegaan. Vanaf toen kreeg Maria Simma veel bekendheid en het verhaal deed overal de ronde. Later kwamen nog andere zielen dezelfde gunst vragen, niet alleen voor eigendommen, maar ook voor geldsommen en andere goederen.

De zielen in Vagevuur zijn onze zekerste vrienden. In Medjugorje heeft Maria gezegd: “Lieve kinderen, vandaag nodig ik jullie uit om dagelijks voor de zielen in het Vagevuur te bidden. Iedere ziel heeft gebed en genade nodig, om bij God en zijn Liefde te komen. Lieve kinderen, zo verkrijgen ook jullie nieuwe voorsprekers, die je op je levensweg zullen helpen….”(6 november 1986)

4 – “De vrouw met de lucifers”. In de vorige eeuw was er een oude vrouw die helemaal alleen leefde, geïsoleerd van alles en iedereen, ver van elke beschaving, in een eenvoudig stenen huis in haar geboortestreek. Haar huisje leek meer op een stal dan op een huis. Er was geen elektriciteit, geen stromend water, niets van wat tegenwoordig onmisbaar geacht wordt.

Haar zoon woonde in het buitenland en kwam van tijd tot tijd zijn moeder bezoeken. Getroffen door de armzalige toestand, waarin ze leefde, besloot hij om bij haar elektriciteit te laten aansluiten. Het deed hem pijn zijn moeder elke dag in de avond een olielampje te zien aansteken, waardoor ze de hele avond in het schemerdonker moest blijven zitten. Hij vreesde dat zij zich zou verwonden, te meer, omdat ze door haar leeftijd minder goed begon te zien.

De elektricien kwam de aansluiting maken en de zoon vertrok gerustgesteld terug naar zijn land. Hij voelde zich goed omdat hij zijn plicht had gedaan en was gerust gesteld, omdat zijn moeder voortaan licht had.

Enkele maanden later kwam hij terug en vroeg zijn moeder: “En Mama, ben je blij dat je nu elektriciteit hebt? Dat heeft zeker je leven veranderd, niet ? O ja, antwoordde de moeder, nu zie ik ’s avonds voldoende om mijn lucifers te vinden om mijn olielampje aan te kunnen steken.”

Moet u hierom lachen? Welnu, wij gaan met God om, zoals deze oude vrouw. We leven volledig beneden onze mogelijkheden. Hoe vaak heeft Jezus ons niet bezocht om ons te ontrukken aan onze duisternis, om ons heilzaam licht te brengen? Zonder er ons zelfs van bewust te zijn, blijven we gehecht aan onze gewoonten, aan onze automatismen, en geketend aan onze afhankelijkheden. Wij zijn kinderen van een Koning en we leven in de grootste ellende. Als kinderen van de Hemelse Vader is alles wat van Hem is, ook van ons. We gebruiken niet het tiende van de mogelijkheden, die Hij ons ter beschikking stelt om te groeien naar het licht, naar de Hemel. Stel u een man voor, die in een prachtig kasteel woont, maar die alleen vertoeft in een van zijn slecht verluchte vertrekken en die zich de hele tijd beklaagt over zijn lot, zonder te beseffen welke grote ruimten hem omringen.

Vandaag zal de Heer aan uw deur kloppen en u vragen. Hebt u elektriciteit nodig om licht te kunnen maken?

Lieve Gospa, Moeder van Barmhartigheid en medelijden, zie onze verblinding.
Leer ons door het geloof en met uw Hart te leven met het onzichtbare.
Waarom zouden we voorbij gaan aan deze wondere vrienden, die God ons wil schenken?

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje november 2012

Dierbare kinderen van Medjugorje,

Geprezen zijn Jezus en Maria!

Dierbare kinderen van Medjugorje,

1 – Op 2 oktober 2012 had Mirjana haar maandelijkse verschijning bij het Blauwe Kruis in bijzijn van een grote menigte mensen. Na de verschijning gaf ze de volgende boodschap door:

“Lieve kinderen, ik roep jullie op en kom naar jullie toe omdat ik jullie nodig heb. Ik heb apostelen nodig met een zuiver hart. Ik bid - en dat moet ook jullie bede zijn - dat de Heilige Geest jullie helpt en leidt, dat Hij jullie verlicht en vervult met liefde en nederigheid. Bid dat Hij jullie vervult met genade en barmhartigheid. Pas dan zullen jullie mij begrijpen, mijn kinderen. Pas dan zullen jullie begrijpen hoeveel ik lijd voor diegenen die de liefde van God niet hebben leren kennen. Dan zullen jullie mij kunnen helpen. Jullie zullen mijn dragers van het licht van Gods liefde worden. Jullie zullen het pad verlichten voor al wie ogen gekregen heeft maar niet wil zien. Het is mijn wens dat al mijn kinderen mijn Zoon zien. Het is mijn wens dat al mijn kinderen Zijn Koninkrijk mogen beleven. Opnieuw roep ik jullie op en smeek ik jullie om te bidden voor diegenen die door mijn Zoon geroepen werden. Ik dank jullie.”

2 – Tot Jezus door Maria. Janet, een Ierse pelgrim, vertelde vol vreugde het volgende verhaal: “Ik ben katholiek vanaf mijn prilste kindertijd en ging elke zondag naar de H. Mis, uit gewoonte omdat dat zo hoorde. Mijn man is niet katholiek maar hindoe. Toch hadden we besloten, dat we onze drie kinderen katholiek zouden opvoeden, en hen elke zondag zouden meenemen naar de Zondagsmis en we stuurden ze naar een katholieke school, enz … Ik was van mening dat dit mijn plicht voor hen was. Ik heb echter nooit over God gesproken met hen en nooit samen gebeden. In feite beleefde ik een oppervlakkige godsdienst, zonder geloof met het hart. Bovendien had een christen me gezegd, dat Jezus niet echt aanwezig is in de H. Hostie en dat het belachelijk is te geloven in Zijn werkelijke tegenwoordigheid. Zo waren er stilaan twijfels bij mij ontstaan ten aanzien van het katholieke geloof. Tijdens de H. Mis dacht ik aan van alles en nog wat, behalve aan God, en bijzonder verveeld wachtte ik altijd tot het afgelopen was.

Een goede vriendin had meerdere keren tegen me gezegd: “Ga mee naar Medjugorje”. Uiteindelijk gaf ik toe, omdat ze zo aandrong. In mei 1997 gingen we met een groepje van zes vriendinnen naar Medjugorje. Ik ging uit van een leuk vriendinnen reisje, waarbij we samen van de zon en natuur zouden genieten en veel met elkaar zouden kletsen. Cool.... Het kwam echter geen seconde in me op, dat we zouden gaan bidden.

Zo gingen de eerste dagen voorbij. Het eten was heelijk, zuivere lucht, de zonnestralen op mijn huid waren lekker warm … Een ideale vakantie, voor mij. Op de derde dag nam onze Ierse gids ons in een oud en versleten busje mee, we reden een eind buiten het dorp, om de H. Mis te gaan vieren bij Pater Jozo in Siroki-Brijeg. Daar waar dertig Franciscanen tijdens de oorlog van 1940-1944 de marteldood stierven. De grote kerk was bomvol. Alle banken waren bezet en de pelgrims stonden ook in de gangpaden, zodat je niet meer door de kerk kon lopen. Ik ben dus buiten gebleven om wat te babbelen en te zonnebaden. Toen gebeurde er iets bijzonders …

Een onbekende man nam me heel vriendelijk bij de hand en leidde me door het middenpad van de kerk, dwars door de mensenmassa, zonder enig probleem, alsof zich een doorgang heel natuurlijk voor ons vormde. Hij zette me voor de treden van het altaar, recht tegenover de priester, die de H. Mis begon. De man was toen opeens verdwenen. Ik had de beste plaats van allemaal. Ik dacht dat ik droomde, het was zo irreëel aan een kant, en aan de andere kant leek alles zo normaal. Ik herinner me niets van het begin van de Mis, maar toen de priester na de consecratie de Hostie omhoog hief, werd deze voor mijn ogen heel groot en Onze Heer Jezus-Christus verscheen levend in de Hostie. Hij keek naar me. Vanaf dat moment heb ik heel mijn verblijf in Medjugorje nog alleen maar gehuild. Mijn leven is vanaf toen helemaal veranderd.

Toen ik thuis was gekomen begon ik met de gewoonte om elke dag naar de H. Mis te gaan. Hieruit put ik nu al mijn kracht en levensvreugde. Jezus is mijn belangrijkste voedsel geworden. Mijn Hindoe-echtgenoot luisterde met respect naar mijn getuigenis, maar bleek niet onder de indruk, zelfs niet door mijn grote verandering. Ik heb hem trouwens nooit willen overtuigen, noch van mijn geloof willen getuigen, ook omdat hij me vrij liet mijn eigen geloof te praktiseren. Ik heb veel voor hem gebeden. Enkele jaren later, toen ik me klaar maakte om naar de Mis te gaan, zei hij eenvoudig: “Ik ga mee.”

Om een lang verhaal kort te maken: Hij is nu Katholiek gedoopt en we delen hetzelfde Geloof … O, hoe verlang ik ernaar om met mijn leven vanaf ‘nul’ te beginnen. En wat had ik graag heel mijn jeugd doorgebracht met Jezus. Wat heb ik spijt van die verloren tijd. Er gaat geen dag voorbij, dat ik God niet dank omdat Hij zich aan mij geopenbaard heeft. Ik bid nu voor alle katholieken, die zijn zoals ik was: lauw. Moge Maria vele, vele zielen raken om ze te leiden naar de levende Jezus.”

3 – Het jaar van het Geloof is begonnen. Welk een mooie ingeving van Benedictus XVI. Gezien de geestelijke verwarring en de dorst van de mensen is het heel belangrijk dat we de ware fundamenten van ons geloof terugvinden.

De Gospa nodigt ons uit tot een “sterk geloof”. Waarom is ons geloof zo belangrijk ? Vaak horen we: “Ik ben gelovig maar niet praktiserend”. Men verwart het geloof met het weten. Als ik weet dat God bestaat, dan is dit reeds een goede gedachte. Dat maakt echter van mij geen gelovige. De duivels weten immers ook dat God bestaat. In het Hebreeuws en in de Bijbel is het woord GELOOF, Emouna (waaruit “Amen” komt). Het betekent gehecht zijn aan. Als ik zeg “Ik geloof in Jezus (ani maamin)”, dan wil dat zeggen dat ik gehecht ben aan Jezus. Hij en ik zijn onafscheidbaar. Ik ben volledig verbonden. Ik vorm met Hem één lichaam: ik ben met Hem, waar Hij is, waar Hij gaat, ik lijd met Hem en verheug me met Hem. Ik ben gehecht aan zijn Woord, ik beleef het Evangelie. Ik doe wat Hij zegt. In één woord: ik ben één met Hem. Ik kan niet in Jezus geloven en er niet naar streven het Evangelie te beleven. Dat zou betekenen, dat ik Jezus en zijn Woord van elkaar scheid … Onmogelijk, Hij is het levende Woord.

De uitnodiging van Benedictus XVI is een prachtig redmiddel voor ons allen te midden van de geloofscrisis waarin we ons bevinden, en die de Kerk doormaakt in vele van haar leden. Laten we de geïnspireerde richtlijnen van de Paus volgen, dan zullen we uit het relativisme bevrijd worden dat ons ondermijnt. We zullen ontsnappen uit de golven van New-Age, die ons in de illusie willen dompelen van allerhande geloven “à la carte”, en die losgekoppeld zijn van de Menswording en de persoon van Christus.

In Medjugorje herstelt Maria deze ontkoppeling. De pelgrims geven uiting aan hun geestelijke zoektocht op allerlei verschillende plaatsen, waarbij ze zich fundamentele vragen stellen over het geloof, en ze krijgen dan allerhande versies te horen van deze of gene, al naar gelang diens pet staat. En zo raken ze verward. De Catechismus van de Katholieke Kerk wordt nog niet in alle gezinnen gelezen.(Een onmisbaar boek in dit jaar van het Geloof). Vaak volstaat het echter om hen te zeggen: “De heilige Maagd heeft gezegd …” waarbij ze dan diep geraakt worden, en dat of dat bepaalde punt van het geloof van de Kerk dan kunnen aannemen, dat ze even te voren hoorden. Zo leert New-Age, bijvoorbeeld, de mogelijkheid van reïncarnatie. Sommige katholieken zijn er uiteindelijk in gaan geloven, ondanks het feit dat het in strijd is met de leer van de Kerk. In Medjugorje is Maria heel duidelijk: “Reïncarnatie bestaat niet”(Dit zei ze tegen Vicka). Na de dood is er de eeuwigheid. Het is een leugen te leren, dat men meerdere keren geboren kan worden op aarde”.

Dank aan onze dierbare Gospa, dat ze ons geloof komt versterken. Het is samen met Haar, dat we dit Jaar van het Geloof zullen beleven. Met Haar, die niet ophoudt ons aan haar Zoon aan te bieden, opdat wij ons aan Hem zouden hechten. “Zonder Hem, zegt ze, hebben jullie geen vrede, geen vreugde, geen toekomst, geen eeuwig leven”.

4 – Ik ben terug van een dubbele zending in Spanje (9 steden) en in Italië (4 steden). Het was voor mij een echte troost de warme ontvangst te zien van zoveel harten, die openstaan voor de boodschappen. Er zijn nog andere steden, die ons gevraagd hebben. De Hemel heeft immers de harten voorbereid. De werkers van de oogst zijn echter weinig talrijk. Duizenden harten zouden klaar zijn om Christus te volgen, maar ontmoeten nooit een getuige. Zullen ze verder blijven dwalen in de nacht van een wereld zonder Jezus ? Er worden gelovigen gevraagd,… die getuigen…

Als een hart de levende God ontdekt, dan ontdekt het de immense schoonheid en pracht van het Christendom, en het vraagt zich af hoe het mogelijk geweest is zo lang te hebben geleefd zonder deze schoonheid, zonder dit goddelijk leven, dat de grenzen van de zichtbare wereld overschrijdt. Het menselijk hart verlangt ten diepste de waarheden van ons geloof. Zou er één heilige zijn die er spijt van heeft gehad met heel zijn wezen aan Christus gehecht geweest te zijn ?

5 – Op 22 oktober vieren we de gedachtenis van de Zalige Johannes-Paulus II. Daar, waar hij nu is, gaat hij verder met zijn zending, vooral bij de jongeren, opdat ze de zin zouden vinden van hun leven en Jezus op de eerste plaats zouden stellen. Ik ben er zeker van dat hij nog mooie wonderen voorbereidt van bekering, genezing en bevrijding … Laten we die dag niet zonder zijn zegen voorbijgaan.

6 – Op 1 November vieren we Allerheiligen. De Gospa nodigt ons uit hun levens te lezen en hen tot voorbeeld te nemen. Zouden we die dag niet wat tijd kunnen besteden in de familie, om een DVD te bekijken of een CD te beluisteren over het leven van een heilige ?

Lieve Gospa, U de “gelovige” bij uitstek, U hebt geen vrees U uit te spreken voor uw Zoon.

Geef ons Uw moed en Uw nederigheid om Zijn licht te tonen aan hen,

die het geluk nog niet hebben om Hem te kennen ?

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje oktober 2012

Dierbare kinderen van Medjugorje,

Geprezen zijn Jezus en Maria!

Dierbare kinderen van Medjugorje,

1 – Op 2 september 2012 had Mirjana haar maandelijkse verschijning bij het Blauwe Kruis in bijzijn van een grote menigte mensen. Na de verschijning gaf ze de volgende boodschap door:
“Lieve kinderen, terwijl ik naar jullie kijk, gaat mijn ziel op zoek naar zielen waarmee zij één wil zijn – dat zijn zielen die begrepen hebben hoe belangrijk het is om te bidden voor mijn kinderen die de liefde van de Hemelse Vader nog niet kennen. Ik roep jullie, omdat ik jullie nodig heb. Aanvaard de taak en wees niet bang, ik zal jullie kracht geven. Ik zal jullie met mijn genaden vervullen. Met mijn liefde zal ik jullie beschermen tegen de kwade geest. Ik zal bij jullie zijn. Met mijn aanwezigheid zal ik jullie troosten in moeilijke tijden. Bedankt voor jullie open harten. Bid voor de priesters. Bid dat zij dermate sterk verbonden mogen zijn met mijn Zoon dat ze waarlijk één worden. Ik dank jullie.”

2 – Schedels op de Podbrdo. Valentina, 29 jaar, is geboren in de Oekraïne. Je zou denken dat ze gewoon een ‘normale jonge vrouw’ is. Haar levensgeschiedenis is echter alles behalve alledaags. Afkomstig uit een milieu dat door het harde en zuivere communisme was gekenmerkt, zoals het in die streken toen gewoon was, groeide ze op in materiële armoede en totale spirituele leegte. Op een dag viel haar de ‘groene kaart’ ten deel, - een soort lot uit de Amerikaanse loterij -, wat haar de kans gaf om naar de Verenigde Staten te emigreren. Ze was toen 18 jaar en opgeleid als kapster. Vanwege de verschrikkelijke omstandigheden en omdat er geen enkel uitzicht was op een goede toekomst in haar eigen land, besloot ze te vertrekken. Het begin was hard, alleen al omdat ze geen Engels sprak. Haar werk gaf haar ook geen voldoening en een verschrikkelijk gevoel van leegte overviel haar. Ze stelde zich de vragen, die de heilige Maagd op 2 juli jl. aan ieder van ons stelde: “Opnieuw smeek ik jullie, als een moeder, om even halt te houden en stil te staan bij jezelf en de vergankelijkheid van dit aardse leven. Denk daarna aan de eeuwigheid en de eeuwige zaligheid. Waar kies je dan voor? Welke weg wil je gaan?”

In de nacht van haar geest die ze doorleefde, voelde ze aan dat er een andere dimensie bestaat in het leven. Ze waagde het erop en stelde een vraag aan de eventuele Hemelse Vader, tot Wie haar grootmoeder in de Oekraïne altijd bad, maar die haar onbekend was: “Als U bestaat, als U een Vader bent, toon het me dan.” Naar aanleiding van dit gebed voelde ze opeens een stroom van genaden in haar hart binnenkomen, en toen was haar geloof geboren. Valentina werd een vurig Katholiek gelovige.

Op een dag ontmoette ze pelgrims, die juist uit Medjugorje waren terug gekomen en een sterk verlangen kwam in haar op om daar ook heen te gaan. Ze ondernam de reis in 2007. In Medjugorje werd haar hart geraakt door de aanwezigheid van de heilige Maagd en ze voelde zich sterk aangetrokken om met Haar een “deal” te sluiten. Terwijl ze haar Rozenkrans aan het bidden was voor het beeld van de Verrezen Christus, wijdde ze haar leven toe aan een belangrijke opdracht: Bidden voor de jongeren uit haar land en deze naar Medjugorje brengen. De Goddelijke Voorzienigheid van diens kant, opende voor haar harten en deuren.

Ze had haar roeping gevonden. Heel gelukkig keerde ze terug naar haar pension en onderweg ontmoette ze een geheel onbekende man, die haar op de man af zei: “Vergeef me als wat ik u ga zeggen u volkomen belachelijk lijkt, ik moet het u echter zeggen. Kijk … ik voel dat u geroepen bent om jongeren uit uw land naar hier te brengen, dichtbij de heilige Maagd. Ik zeg u dit om u ook te zeggen dat ik deze zending van u, voor u wil financieren.” Valentina kon haar oren niet geloven. Ze had nog maar net deze opdracht aanvaard voor het beeld van de Verrezen Christus. Ze ging naar huis terug en begon met haar werk.

Haar eerste bedevaart organiseerde ze in 2008 en alle jongeren van haar parochie aanvaardden de uitnodiging. De harten openen zich voor haar, door haar zuiver hart, haar jeugdigheid, haar beslistheid en vooral door de genade van de Heilige Geest, die op haar rust. Ze besteedde veel tijd aan gebed. Ze ging zich ontfermen over de armen en God leidde haar r het medische milieu binnen, waar ze veel morele ellende tegenkwam, zoals veel zieken die door hun naasten in de steek gelaten werden.

Met de hulp van de Voorzienigheid stichtte ze opvanghuizen, waar terminale zieken hun waardigheid konden terugvinden. Ze liet zich hierbij inspireren door Moeder Teresa van Calcutta. Ze nodigde atheïstische dokters uit om naar Medjugorje te gaan. Zo kwam ze op een dag in Medjugorje aan, in juni 2011, met 50 bedevaarders uit het medisch korps, allen atheïst. De aanwezige dokters waren allemaal beroeps aborteurs. Valentina klampte zich vast aan de Gospa, die al haar kinderen, zonder uitzondering, wil uitnodigen onder haar Moederlijke Mantel.

Onder hen bevond zich een gynaecologe, die de 60 al was gepasseerd. Samen met de groep beklom ze de verschijningsberg. Valentina had een plan voor al haar bedevaarders, gelovig of niet, dat haar was geïnspireerd door de heilige Maagd: Boven op de berg wijdde iedereen zich toe aan het Onbevlekt Hart van Maria. De gynaecologe deed dit ook. ’s Avonds in het pension riep ze iedereen bijeen. Ze wilde namelijk iets belangrijks vertellen. Ze kreeg een krop in haar keel en had er moeite mee om uit haar woorden te komen, zij, een vrouw van aanzien in haar ziekenhuis, die het daar voor het zeggen had …

“Nauwelijks had ik een voet op de berg gezet, zei ze, of alles veranderde voor mijn ogen. De stenen waren verdwenen. De berg was plotseling overdekt met de beenderen en de schedels van al de kinderen, die ik gedurende 40 jaar heb geaborteerd. Kijk naar mijn handen … handen, die heel een stad hebben gedood.” Ze huilde en iedereen om haar heen begon na elkaar de zakdoek tevoorschijn te halen. Al deze aborteurs beleefde een diepe inkeer in zichzelf. De meesten ervan gingen veranderd naar huis terug, bekeerd, vast besloten om het aborteren te stoppen en met God op weg te gaan.

De mooie zending van Valentina gaat nog steeds door. Op dit moment is ze aan de 400 aborteurs. De laatste groep van 50, is op 29 augustus uit Medjugorje vertrokken. Ze laat ze niet voor hun reis betalen, omdat ze niet wil dat geld van onschuldig bloed zich met alles vermengt. Hoe pakt ze dat aan? Elke keer opnieuw is het een grote uitdaging. Het geld komt altijd op het moment dat het er moet zijn om de bedevaart te bekostigen van deze rijke dokters. Sindsdien hebben meerdere ziekenhuizen abortussen en euthanasie stopgezet. Valentina heeft één doel: Alle ziekenhuizen van de Oekraïne zuiveren van deze fatale gebruiken en ze onder de zegen van God te brengen. En aan de dokters en aan het medisch korps de waardigheid van hun beroep terug te geven. Tot op dit moment hebben vele van deze handen, die onschuldigen hebben gedood, zich omgevormd. De Hemel gebruikt ze nu immers om het leven te beschermen. (Zie www.chaliceofmercy.org)

Ik heb de zon nooit zien draaien in Medjugorje, maar dat wonder, iedereen kan het vaststellen. Valentina is er van overtuigd dat het zich niet zal beperken tot de Oekraïne. Laten we voor haar en haar vrienden bidden, dat ze beschermd mogen worden. En laten we ook voor ons land deze vurige ijver afsmeken en dit levend geloof dat al veel bergen heeft doen verzetten en nog zal doen.

3 – Ik ben net terug van een zending in Libanon. We hebben een jongerenfestival meegemaakt dat georganiseerd werd door Libanese priesters op 7, 8 en 9 september, juist voor de aankomst van de Paus en in aanwezigheid van de paters, Daniël-Ange, Paul Maria Sigl en Gianni Castorani. Télé-Lumière gaat dit festival uitzenden samen met de TV programma's uit hun eigen studio’s. (Zie www.telelumiere.org.lb Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.). Libanon, land van heiligen, land van martelaren. De Libanese Christenen hebben een prachtig potentieel om de Vrede van Jezus te stichten en te brengen in het Midden-Oosten. Daarom is het van groot belang de boodschappen van Medjugorje naar hen toe te brengen. De Gospa weet hoe en zal ook de gewetens wakker schudden en er de angst te niet doen. Sommige jongeren, die zijn bekeerd in Medjugorje, hebben veel indruk gemaakt door de radicaliteit waarmee ze zich aan Christus geven en zich inzetten voor het geloof. Enkelen zijn mooie initiatieven gestart voor de Toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria en aan het Heilig Hart van Jezus, zowel individueel als in de families en – met Gods genade – ook op nationaal niveau (Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.). Anderen bezoeken gezinnen om het dagelijks gebed van de rozenkrans nieuw leven in te blazen, enz … Ik zal later enkele getuigenissen geven. Het regent immers wonderen en zegeningen over Libanon.

Lieve Gospa, we weten het : tenslotte zal Uw Onbevlekt Hart triomferen !
We willen uw instrumenten zijn, uw apostelen, opdat deze Triomf niet langer zou uitblijven.
Tegenwoordig sterven er teveel van uw kinderen omdat ze Jezus niet kennen.

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje september 2012

Maria Tenhemelopneming

Dierbare kinderen van Medjugorje,

Geprezen zijn Jezus en Maria!

1 – Op 2 augustus 2012 had Mirjana haar maandelijkse verschijning bij het Blauwe Kruis. De Podbrodo werd weer overspoeld door bedevaartgangers. Na de verschijning gaf ze de volgende boodschap door:
“Lieve kinderen, ik ben bij jullie en geef niet op. Ik wil dat jullie mijn Zoon leren kennen. Ik wil dat mijn kinderen met mij in het eeuwig leven delen. Ik wil dat jullie de vreugde van de vrede voelen en het eeuwig heil bereiken. Ik bid opdat jullie de menselijke zwakheden kunnen overstijgen. Ik smeek mijn Zoon dat Hij jullie een zuiver hart geeft. Mijn lieve kinderen, alleen een zuiver hart weet hoe het een kruis moet opnemen en hoe het offers moet brengen voor alle zondaars, die de Heilige Vader gekwetst hebben en zelfs blijven kwetsen, ook al kennen ze Hem niet. Ik bid opdat jullie het licht van het ware geloof leren kennen, dat slechts voortkomt uit het gebed van een zuiver hart. Dan zullen allen om jullie heen de liefde van mijn Zoon voelen. Bid voor hen die door mijn Zoon uitverkoren werden om jullie te leiden op de weg naar het heil. Moge jullie mond geen enkel veroordelend woord spreken. Ik dank jullie.”

2 - Hoop voor Frankrijk. In mijn nieuwsbrief van 15 mei 2012, haalde ik enkele profetische woorden aan van heiligen met betrekking tot Frankrijk. Vandaag wil ik jullie een bemoedigende profetie van Marthe Robin (1901-1981) laten lezen. Marthe is een Franse mystica, die in Rome op de wachtlijst staat om eventueel zaligverklaard te worden.

www.martherobin.com – www.foyer-de-charité.com – http://boutique.labonnenouvelle.fr

Ik bezocht Marthe in 1973 en deelde met haar over de wonderen die ik zag gebeuren in de opkomende Charismatische Vernieuwing in Parijs, en dat met het enthousiasme van mijn eigen bekering – ten minste het begin van mijn bekering. We leefden toen zoals in de Handelingen van de Apostelen. Ze antwoordde me: “Dat is nog niets in vergelijking met wat er later nog zal gebeuren.” Nooit vergat ik dit antwoord.

Beter nog… Eerw. priester Jannick Bonnet, scheikundig ingenieur, die later priester is geworden, bezocht Marthe in april 1973. Zich reeds en volledig bewust van de sociale en morele achteruitgang van Frankrijk, en als vader verantwoordelijk voor een groot gezin, maakte Jannik zich zorgen over de toekomst van zijn nakomelingen. Er was toen nog niet in het parlement vóór de abortuswet gestemd, want President Pompidou had die wet weten tegen te houden. Er waren toen nog überhaupt geen wetten en wetsontwerpen die men nu aan het voorbereiden is met betrekking tot het het homo-huwelijk en euthanasie, en verder de hulp bij zelfdoding of het doden van baby’s bij 9 maanden zwangerschap… Jannick wilde weten wat Marthe daarover dacht. Zij antwoordde klip en klaar: “Dat is nog niets in vergelijking met wat er nog zal gebeuren. Je kunt je er geen voorstelling van maken hoe diep men nog zal vallen.” Ze voegde er echter de volgende prachtige zin aan toe: “De heropleving en geestelijke vernieuwing zal echter buitengewoon zijn, zoals een bal die terugkaatst. Nee, ze zal vlugger en hoger terugkaatsen dan een bal.” Dit onderhoud met Marthe Robin, heeft bij Jannick een onvergetelijke indruk achter gelaten. “Vanaf die dag, zo zegt hij, is alle pessimisme bij mij weggevaagd als ik naar de wereld kijk. In nog geen uur had Marthe me “ingeënt” tegen elke vorm van pessimisme en me een enorme vaccinatie van Hoop gegeven.” Hij raadt alle pessimisten aan om te gaan bidden in de kamer van Marthe in Châteauneuf-de-Galaure (Drôme). Hij is ervan overtuigd dat ze er geheel veranderd weer weg zullen gaan.(Samenvatting van een artikel van Eerw. priester Jannick Bonnet, verschenen in “L’Homme Nouveau” van 6 november 2010)

3 – Het jongerenfestival was ook dit jaar een groot moment van genade en een intense ervaring voor de grote meerderheid van de jongeren die aanwezig waren. Hoeveel harten hebben er niet vrede en levensvreugde terug gevonden. Het aantal deelnemers was nog groter dan vorige jaren. Er waren meer dan 600 priesters, waarvan de meesten concelebreerden en enkelen bleven biecht horen. Wat me bijzonder trof was, dat meerdere jonge stellen die ik er ontmoette, elkaar hadden leren kennen bij een van de vorige festivals en daarna zijn getrouwd. Ze kennen de vreugde hetzelfde geloof te delen en hetzelfde doel na te streven voor hun gezin.

4 – Bescherm het leven. De Franciscaan, Pater Danko, die verantwoordelijk was voor de organisatie van het festival, heeft alle deelnemers gevraagd om een petitie te tekenen omwille van de bescherming van het leven in de moederschoot. Het gaat om een grote actie op Europees niveau, die haar oorsprong heeft in Medjugorje. Het gaat om de actie ‘One of Us’ (Een van de onzen). Je kunt het vinden op internet www.oneofus.eu en er een formulier downloaden om te tekenen. Als er één miljoen verzameld zijn, verdeeld over de verschillende landen, dan zullen de handtekeningen voor 10 mei volgend jaar aan het Europese Parlement overhandigd worden.
De verenigingen ter bescherming van het leven hebben zich verenigd om deze noodkreet te lanceren. Het is de strijd van David tegen Goliath. We willen voor Europa een cultuur van het leven en geen cultuur van de dood. Denken we aan de Europese vlag met de 12 sterren op een blauwe achtergrond. Het zijn de 12 sterren van de Vrouw, bekleed met de zon van de Apocalyps . Het is immers door middel van deze Vrouw dat we de overwinning zullen behalen, zoals Paus Johannes-Paulus II in Jasna Gora zei op 19 juni 1983. Het kwaad heeft geen enkele toekomst. “Op het einde zal mijn Onbevlekt Hart triomferen” zei Maria in Fatima. In afwachting van deze overwinning kunnen we proberen om het vergieten van het bloed van onschuldige ongeboren kinderen zoveel mogelijk te beperken.

5 – De dood van de wolf. Op 12 augustus jl., vertelde een Amerikaanse priester in zijn homilie een aangrijpend verhaal, een soort parabel over hoe de zonde de ziel kwetst. Hij vertelde: “De Inuits (Eskimo’s) in Alaska hebben een heel bijzondere manier om hun leven te beschermen. Als er een gevaar opduikt van wolven, kammen ze heel de streek uit in het gebied waar ze een wolf hebben opgemerkt. Dan nemen ze een lang scherp geslepen mes van 25-30 cm en bestrijken het lemmet met bloed en laten het bevriezen. Nogmaals bestrijken ze het met bloed en laten het weer bevriezen. Zo nog een 3de en een 4de maal. Als het mes klaar is, gaan ze naar de plaats waar ze de sporen van de wolf gezien hebben. Daar duwen ze het lemmet in de grond zo dat het er niet uitgetrokken kan worden. Rondom wordt er nog wat bloed in de sneeuw gesprenkeld om de wolf te lokken. Dan wachten ze geduldig zijn komst af. De wolf begeert wat hij ziet en ruikt en zal het bloed oplikken dat hij op de sneeuw ziet liggen. Aangetrokken door wat hij ruikt, zal hij het mes naderen en eraan beginnen te likken. Hij likt de eerste laag bloed er vanaf, dan de tweede. Als hij bij de derde laag komt, is zijn tong verdoofd door de koud en ongevoelig geworden. Als hij eens wist wat hem onder die laatste laag bloed te wachten staat. Hij likt en likt zonder er zich ervan bewust te zijn dat hij zijn eigen tong beetje bij beetje aan het insnijden is. Als hij klaar is en al het bloed heeft afgelikt en de laatste slok ervan binnen heeft, dan slikt hij zijn eigen tong in en stikt. De volgende dag komen de Inuits het kadaver van de wolf halen en zijn ze weer veilig. Zoals de wolven, worden wij aangetrokken, aangetast en uiteindelijk vernietigd door de zonde. De wereld is ongevoelig geworden voor de zonde, zoals de tong van de wolf verdoofd wordt door het bevroren bloed. De mensen weten niet meer wat zonde is, ze weten niet meer waar het kwaad zit, ze weten niet meer dat de zonde bestaat. De zonde is aantrekkelijk. We houden van wat we zien. We houden van wat we voelen. We volgen onze zinnen blindelings, maar na een tijdje eindigen we zoals de wolf.”

In de afgelopen maand mei zei de H.Maagd: “Ik ben een moeder en ik wil je redden van onrust, wanhoop en de eeuwige verdoemenis. Door zijn Kruisdood heeft mijn Zoon jullie zijn enorme liefde betuigd; Hij heeft zich opgeofferd voor jullie en jullie zonden. Ga niet zo door: verwerp zijn offer niet, maak zijn lijden niet erger door je zonden, sla de deuren van de Hemel niet zelf dicht.” En in juni: “Mijn kinderen, er rust een grote verantwoordelijkheid op jullie schouders. Ik wil dat zondaars door jullie voorbeeld weer klaarheid zien, dat jullie voorbeeld hun ziel verrijkt en ze weer naar mijn uitgestrekte armen leidt. Daarom bid, bid, vast en biecht regelmatig. Als het ontvangen van mijn Zoon in de Heilige Eucharistie het middelpunt van je leven is, wees dan niet bang, want dan kun je alles."

Lieve Gospa, U, de Onbevlekte,
bekleed met de oneindige Barmhartigheid van God,
help ons om het echte licht te ontvangen en de zonde te verwerpen,
die zo sterk uw kinderen schade toebrengt !

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje augustus 2012