Medjugorje

Geprezen zijn Jezus en Maria!

1 – Op 2 april 2014 had Mirjana haar maandelijkse verschijning bij het Blauwe Kruis, terwijl er een mooie lentezon scheen. Na de verschijning gaf ze de volgende boodschap door:

"Lieve kinderen, met moederlijke liefde wil ik jullie helpen, opdat jullie leven van gebed en boete een oprechte poging zou zijn om dichter bij mijn Zoon en Zijn goddelijke liefde te komen - opdat jullie zouden leren hoe je je kunt afkeren van de zonde. Elk gebed, elke heilige Mis, elke vastendaad is een poging om dichter bij mijn Zoon te komen, herinnert aan Zijn glorie en beschermt tegen de zonde - het zijn middelen om de eenheid tussen de goede Vader en Zijn kinderen te herstellen. Daarom, mijn lieve kinderen, roep het uit, schreeuw de naam van de hemelse Vader, met een open hart dat overloopt van liefde, opdat Hij jullie de Heilige Geest zou sturen om jullie te verlichten. Door de Heilige Geest worden jullie een bron van Gods liefde. Al zij die mijn Zoon niet kennen, al zij die snakken naar de liefde en vrede van mijn Zoon, zullen aan die bron komen drinken. Ik dank jullie. Bid voor jullie herders. Ik bid voor hen en wens dat zij de zegen van mijn moederlijke handen en de steun van mijn moederlijk hart te allen tijde mogen ervaren."

2 – Geraakt door de H. Geest.
Battistina is een moderne Italiaanse vrouw van 47 jaar, boekhoudster van beroep. Ze was alles behalve geïnteresseerd toen haar levenspartner haar vroeg om naar Medjugorje te gaan. Maar op een morgen hoorde ze in haar auto een lied, dat dikwijls door Radio Maria werd uitgezonden. Het was een lied dat haar al jaren irriteerde als ze het op de radio hoorde, terwijl ze op zoek was naar een andere zender. Geheel onverwacht werd ze nu echter door dit lied geraakt en ze begon opeens te huilen, zonder enige aanwijsbare reden. Ze begreep dat de heilige Maagd haar riep. We laten haar aan het woord…

“Sinds een bedevaart naar Medjugorje in juli 2012 is alles veranderd in mijn leven. Helemaal niets is nog zoals vroeger. Mijn bekering gebeurde tijdens de aanbidding van het Heilig Sacrament. We zaten met duizenden buiten, bij de rotonde (Het buitenaltaar achter de kerk in Medjugorje). Plotseling zat ik op mijn knieën en ik had de indruk dat ik mijn hart levend in mijn handen hield. Ik zag heel mijn leven voor mijn ogen aan mij voorbij trekken. Ik zag duidelijk het goede en het kwade, waarbij alles wat me vroeger goed leek, nu slecht bleek te zijn. Ik voelde opeens een hevige pijn vanwege mijn echtscheiding. Hoe had ik mijn belofte, die ik ten overstaan van God gedaan had, kunnen breken? In mijn geest weerklonken de woorden: “De mens mag niet scheiden wat God verenigd heeft”. Toen begreep ik dat mijn gemoedsrust enkel in mijn hoofd zat, mijn hart daarentegen was volkomen bevroren. Ik voelde me voorheen slachtoffer van alles, wat maakte dat ik vond dat het gelijk altijd aan mijn kant was ten aanzien van alles. Op dat moment heb ik gezien hoe verhard mijn hart was. Ik zag het lijden dat mijn 4 kinderen, mijn vader, mijn schoonouders hadden ondergaan, en vooral zag ik dat ik in het geheel geen slachtoffer was. Feitelijk kwam het er op neer dat ik nooit in staat was geweest om iemand te vergeven. Toen mijn oudste dochter van 9 jaar mij smeekte om haar Eerste Communie te mogen doen, had ik haar gezegd dat dit geen zin had. Mijn jongste kind was zelfs niet gedoopt. Ik zag al de boeken aan me voorbij trekken die ik de laatste 20 jaar had gekocht over New Age. Hoe had ik al die tijd kunnen bezig zijn met ze te lezen en met het volgen van vormingscursussen op zoek naar mezelf. Al die dingen, die er alleen maar toe geleid hebben dat ik vervreemd ben geraakt van God en van mijn familie?”

“De pijn werd alsmaar heviger en geleidelijk aan lag ik met mijn aangezicht volkomen op de grond. Ik zei bij mezelf: “Heer, laat me hier sterven, ik ben immers zelfs niet waardig mijn hoofd van de grond op te heffen”. Toen voelde ik een immense liefdesomhelzing en een vreugde die niet van deze wereld is. Ik zei tegen mezelf: “18 jaar heb ik gedacht dat ik alles aan mijn kinderen gaf, maar eigenlijk heb ik hen niets gegeven, want ik heb hun “Dat” niet gegeven. Als ik hier zou blijven om de rest van mijn leven voor hen te bidden, zou dat niet beter zijn, dan al wat ik voor hen zou kunnen doen door terug naar huis te gaan? Had ik als moeder toch maar de ziel van het huis, het gebed, gezocht in plaats van al die nutteloze dingen, dan zouden mijn kinderen nu nog een eensgezinde familie hebben.”

“Als men de beslissing neemt zich van het kruis van het huwelijk te bevrijden, dan legt men het in feite op de schouders van de kinderen.”

“Op dat moment, terwijl ik zo voorover lag, voelde ik dat ik gebonden moest blijven aan mijn belofte van trouw in het huwelijk, en ik besloot de belofte van zuiverheid af te leggen. Ik offerde dat aan God, opdat duizenden families niet zouden scheiden. Mijn levenspartner voelde hetzelfde en hij zei dat we ons volledig moesten toewijden. Toen ik terug was in mijn eigen land, ben ik regelmatig gaan biechten. Over mijn keuze voor de zuiverheid zeiden sommige priesters dat dit niet nodig was. Andere zeiden dat dit louter inbeelding was van onze kant. Ik was echter heel zeker van mijn zaak en vastbesloten, want het leek me maar een kleinigheid tegenover de enorme barmhartigheid, die ik ondervonden had in Medjugorje.”

“Mijn kinderen dachten dat ik gek geworden was omdat ik naar de H. Mis ging en een kruisbeeld in de woonkamer had opgehangen. Mijn oudste dochter was erg geprikkeld door mijn geestdrift: “En wat ga je nu doen met alles wat je ons al 18 jaar lang hebt verteld ?” “Het spijt me, antwoordde ik, ik heb me vergist.”

“In november ben ik met mijn 4 kinderen teruggekeerd naar Medjugorje, opdat ook zij het zouden begrijpen en ik hoopte dat ze de Heer zouden ontmoeten. Ik sloeg ze van op een afstand gade en dacht: “Als ik, hun moeder, met de schamele liefde die ik bezit al zo gelukkig ben als ik mijn kinderen zie bidden, hoeveel te meer zal onze Hemelse Moeder dan niet gelukkig zijn? En hoe ongelukkig moet Ze zijn voor haar kinderen, die verloren lopen?”

“Tijdens deze bedevaart werden al mijn kinderen in het hart geraakt. Samen hebben we de Catechismus bestudeerd. Negen maanden later werd de jongste, 10 jaar, gedoopt en al mijn kinderen ontvingen de H. Communie tijdens dezelfde viering. Dat was de mooiste dag van mijn leven. Het was alsof ik ze allemaal op hetzelfde moment zag herboren worden. Mijn vriend en ik zijn samen gebleven en leefden een jaar als broer en zus. Elke dag vroeg ik God te kunnen begrijpen wat Zijn wil was, of we moesten samen blijven om elkaar te steunen of volledig uit elkaar moesten gaan. Deze twijfel is lang in mijn hart blijven hangen, maar geleidelijk aan heeft de Heer er voor gezorgd dat het werk ons van elkaar scheidde.”

“Na mijn bekering heb ik opnieuw contact gezocht met mijn ex-man. Negen jaar lang eindigden onze telefoons met geschreeuw aan beide kanten. Het was een jaar geleden dat we elkaar voor het laatst hadden gesproken. Hij communiceerde enkel nog met mij via de kinderen. Toen ik mijn fouten erkende, stelde ik vast dat zijn fouten als het ware de gevolgen waren van de mijne en mijn wrok verdween. Ik was het, die om vergeving moest vragen. Beetje bij beetje ben ik de diepe band van het huwelijk gaan ervaren, en voelde die als door God bezegeld en ik voelde me weer opnieuw echt echtgenote. Ik begreep het echter niet. Ik vroeg aan een priester of het goed was me zo weer echt echtgenote te voelen, zelfs nu mijn man zich aan iemand anders gebonden had en een zoon had. De priester antwoordde dat het sacrament van het huwelijk voor God onverbrekelijk is.”

“Deze liefde, waarvan ik dacht dat ze uitgewist was of zelfs dat ze nooit bestaan had, heb ik nu intact teruggevonden in het diepste van mijn hart. Ik bewaar haar in zuiverheid en bid dagelijks voor de bekering van mijn man en alle families. Ik dank Jezus en Maria voor de onmetelijke genade, die mijn gezin elke dag mag ontvangen en ik ga gestaag verder op de weg van mijn bekering.”

3 – Battistina heeft in geconcentreerde vorm de stappen beleefd, die vaak voorkomen bij de bedevaarders in Medjugorje: Uitgenodigd door de H. Maagd, zonder te begrijpen waarom, komt ze naar hier en, door een bijzondere genade, ziet ze, in het licht van de Heilige Geest, heel haar leven aan haar voorbijtrekken. Met het hart begrijpt ze de Barmhartigheid van God voor haar, heeft berouw over haar zonden (die ze voorheen niet zag), huilt, verzaakt eraan en biecht. Ze ervaart een diepe verandering en stelt daden, verandert haar leven naar wat haar lijkt aan God te behagen, met de hulp van een goede priester, die trouw is aan de leer van de Kerk. Wat een voorbeeld. Velen houden het voor gezien na de ontvangen genaden. Het is echter goed concrete daden te stellen als men thuis komt. Dit getuigenis helpt ons volop met Jezus deze tijd van Barmhartigheid binnen te gaan, nu meer dan ooit tevoren.

4 – Een hemels geschenk van God: De noveen van de Goddelijke Barmhartigheid. Die begint op Goede Vrijdag en eindigt op de zondag na Pasen, die door Paus Johannes-Paulus II is uitgeroepen als de “Zondag van de Barmhartigheid”. Moge dit krachtige gebed – en de er aan verbonden beloften
– aan ieder van ons een ware vernieuwing van de liefde voor Christus brengen.

Moge ze ons helpen de zonde de rug toe te keren en te beslissen voor de heiligheid.

Lieve Gospa, met vreugde vieren we uw goddelijk moederschap voor ons.
Vandaag zegt Jezus ons immers : “Ziedaar uw Moeder”.
Zoals Johannes nemen we U bij ons op, om ieder moment van ons leven te beleven met U Uw moederlijk Hart is onze zaligheid

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje april 2014

Geprezen zijn Jezus en Maria!

1 – Op 2 maart 2014 had Mirjana haar maandelijkse verschijning in haar nieuwe gebouw, omdat het hard regende. Na de verschijning gaf ze de volgende boodschap door:

" Lieve kinderen, ik kom als een moeder naar jullie toe, en ik verlang dat jullie in mij, als in een moeder, jullie thuis, troost en rust vinden. Daarom, mijn kinderen, apostelen van mijn liefde, bid. Bid met nederige devotie, in gehoorzaamheid en vol vertrouwen in de Hemelse Vader. Heb vertrouwen, net zoals ik vertrouwen had toen mij gezegd werd dat ik de beloofde zegen zou brengen. Laat uit jullie hart, en uit jullie mond, altijd weerklinken: "Uw wil geschiede!". Daarom, heb vertrouwen en bid, dan kan ik voor jullie voorspreken bij de Heer, opdat Hij jullie de Hemelse Zegen zou geven en jullie zou vervullen met de Heilige Geest. Dan zullen jullie in staat zijn om al diegenen te helpen die de Heer niet kennen. Jullie, apostelen van mijn liefde, zullen ze leren om Hem in het volste vertrouwen "Vader" te noemen. Bid voor jullie herders en heb vertrouwen in hun gezegende handen. Ik dank jullie."

2 – Mathieu, de levensgenieter behaalde de overwinning.
Deze dierbare vriend is een trouwe bedevaartganger naar Medjugorje. Zij leven kende een totale ommekeer na een bedevaart naar Medjugorje in 1996, tot grote vreugde van zijn vrouw, die reeds heel lang bad, bad en bad. Hij verbond zich edelmoedig aan de belangrijkste boodschappen van de heilige Maagd en ging bij haar in de leer, terwijl hij naar zijn beste kunnen de “vijf steentjes” leefde, om te groeien in geloof. Om trouw deze voornemens ten uitvoer te kunnen brengen, dit kwam niet door een keer vijf dagen in Medjugorje te zijn, maar beetje bij beetje. Twee jaar later had hij geen moeite meer met de maandelijkse biecht, de Eucharistie, de dagelijkse lezing van Gods Woord en de Rozenkrans.

Het vasten echter, dit zeer belangrijk deel van de “vijf steentjes”… onmogelijk. Niets aan te doen, elke poging van zijn kant was vruchteloos. Als fijnproever, kenner van de beste Franse wijnen, blakend van gezondheid, waren voor Mathieu de maaltijden een van de gezegendste momenten, ze waren een onoverkomelijke noodzaak. Zowel hijzelf als zijn vrouw waren inderdaad uitstekende koks en hun gevoel voor gastvrijheid zorgde gewoonlijk voor een rijke dis.

Op een dag vroeg Mathieu me om raad. Hoe kon hij er in slagen om te vasten? Hij bekende, dat elke keer als hij een stap zette in de richting van het vasten, hij er twee achteruit ging, door het al vaststaande feit dat dit hem echt niet zou lukken. Alle duidelijke oproepen in de boodschappen van de Gospa over de noodzakelijkheid van het vasten, waren voor hem alleen maar een bron van wrevel, van pijn en zelfs van schuldgevoel geworden. Hij somde een hele reeks verschrikkelijke symptomen op, die bij hem opkwamen als hij zich aan het vasten zette.

“Ik heb het laatst nog meerdere keren geprobeerd, zei hij, maar vruchteloos. Ik forceerde me om brood door te slikken, had een slechte dag, was slecht gehumeurd en om 2 uur ‘s nachts kon ik niet meer slapen, stond op ging naar de keuken en maakte een omelet of iets anders hartigs klaar, om opnieuw te kunnen inslapen. Tenslotte zette ik een kruis door het vasten. Ik woon dicht bij een heiligdom en als gepensioneerde heb ik, samen met mijn echtgenote, mijn tijd zo georganiseerd, dat Jezus op de eerste plaats komt. Ik heb immers geen beroeps- of familieverplichtingen meer. Elke dag: ochtendmis, rozenkransen, aanbidding in het begin van de middag. Er bleef echter het probleem van het vasten op woensdag en vrijdag. Ik wilde dat voor mij, zoals voor alle apostelen van de Gospa, brood tweemaal in de week mijn enig voedsel zou zijn.”

“Je zou het moeten proberen met brood van speltmeel, zei ik hem. Dit meel is zeer voedzaam, het bevat al wat je nodig hebt. Dat zal je wel bevallen. Je kan ook een broodmachine gebruiken en vergeet niet de avond tevoren om je voornemen aan Jezus toe te vertrouwen, opdat Hij je de nodige genade zou geven: Je zal wel zien, Hij zal je wel helpen.

” Mathieu aanvaardde het voorstel. Later schreef hij mij” Ik heb uw raad opgevolgd. Een paar weken geleden, terwijl ik me voorgenomen had een broodmachine te kopen en speltmeel, kwam ik bij mijn bakker en ik zag in zijn etalage speltbroden liggen. Het was een dinsdag, en ik kocht er dus een voor de volgende dag, voor woensdag. Ik was niet zeker van het verhoopte resultaat. Woensdagmorgen begon ik aan mijn speltbrood met het vaste voornemen om tot de volgende dag niets anders dan brood te eten. In mijn ochtendmis vertrouwde ik mijn vasten toe aan Jezus, opdat Hij me zou helpen. Het brood ging vanzelf naar binnen en ik heb heel de dag op dat brood geleefd, wonderbaar. Ik sta er versteld van, dat ik het ’s morgens, ’s middags en ’s avonds heb volgehouden op speltbrood.”

“Het vasten was geen beproeving, het was integendeel een verbazing, omdat ik, zoals gewoonlijk, geen brandende maag voelde. Ik had een zeer goede nacht, alsof ik heel normaal gegeten had, ontwaakte om 7 uur in de morgen zonder enige vermoeidheid. Heel de donderdag verliep vreugdevol. Zo heb ik me dan geabonneerd op het vasten op woensdag en vrijdag voor de intenties van onze Hemelmoeder. En ik moet bekennen dat het 17 jaar geduurd heeft voordat ik dit recept gevonden heb. Het vasten is geen verplichting meer, maar een vreugde die ik deel met mijn vrouw.”

Mathieu is er niet voor teruggedeinsd om de sprong te wagen. Heel vaak willen we een boodschap van Onze Lieve Vrouw of een vers uit de Bijbel begrijpen, voordat we het willen toepassen. Dat is een vergissing. We moeten ons natuurlijk organiseren om goed te kunnen leven, om de middelen te vinden, die het best passen bij onze gezondheid, onze familie, enz. Echter alleen door de boodschappen te beleven, kunnen we nieuwe horizonten ontdekken, die anders voor ons verborgen zouden blijven. Er zijn geheimen, die zich enkel openbaren door met vertrouwen te handelen. Mathieu helpt ons om de Vastentijd goed te beginnen, zodat we er al onze goede wil aan kunnen besteden.

3 – Rome.
Vorige maand werden de zes zieners voor de eerste keer samen uitgenodigd om naar Rome te komen, om er meerdere kardinalen van de commissie over Medjugorje te ontmoeten. De zaken lijken te vorderen. De zieners waren al een keer eerder uitgenodigd om te getuigen over hun ervaringen, sommige zelfs meerdere keren, maar ze waren toen elke keer afzonderlijk uitgenodigd. Ze zijn natuurlijk gehouden aan geheimhouding over deze ontmoetingen. Voor hen is dat geen probleem, ze zijn het gewoon om geheimen te bewaren. Mirjana vertrouwde ons op Radio Maria toe, dat ze bang was geweest voor de kardinalen die ze op deze bijeenkomst zou ontmoeten, maar dat ze, eens in hun aanwezigheid, geen angst meer had.

Laten we in vertrouwen verder bidden tot de verklaring van Rome gepubliceerd wordt. De betekenis van deze verklaring is zeer belangrijk voor de Kerk en voor de wereld. We kunnen de experts helpen door onze Engelbewaarders te zenden. Veel heiligen deden dat bij belangrijke aangelegenheden. De engelen zijn immers zeer bedreven in het influisteren van Gods wegen in de oren van hun beschermelingen.

Moge het plan van de Gospa zich ten volle verwezenlijken.

Lieve Gospa, wij willen boven al God behagen tijdens deze vasten.
We willen naderen tot Jezus, Hem aanbidden in zijn lijden voor ons. U kan dat zo goed.
Wij bidden U, leid ons, troost ons, help ons, inspireer ons.

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje maart 2014

Geprezen zijn Jezus en Maria!

1 – Op 2 februari 2014 had Mirjana haar maandelijkse verschijning bij haar thuis. Na de verschijning gaf ze volgende boodschap door:

" Lieve kinderen, met moederlijke liefde wil ik jullie leren om oprecht te zijn omdat ik verlang dat jullie handelen als mijn apostelen, correct, vastberaden en vooral oprecht is. Ik wil dat jullie door Gods genade openstaan voor de zegen. Ik verlang dat jullie door vasten en gebed van de Hemelse Vader het inzicht afsmeken van wat natuurlijk is en heilig – Goddelijk. Vervuld door dit inzicht zullen jullie, onder bescherming van mijn Zoon en mij, mijn apostelen zijn, die weten hoe zij het Woord Gods kunnen verbreiden aan hen die het niet kennen en jullie zullen de hindernissen overwinnen die in de weg staan. Mijn kinderen, door de zegen zal de genade van God over jullie komen, jullie kunnen deze bewaren door vasten, gebed, zuivering en verzoening . Jullie zullen de krachtdadigheid bezitten, die ik vraag. Bid voor jullie herders, dat de straal van Gods genade hun wegen mag verlichten. Ik dank jullie."

2 – Heilige Jozef, u mijn liefdevolle vader … Jaren geleden heb ik een overeenkomst gesloten met sint Jozef. Hij heeft me veel goedheid betoond en daarom wil ik hem bekend maken. Afgelopen zaterdag zei ik tijdens mijn morgengebed tegen hem, omdat zijn feest van 19 maart nadert: “Heilige Jozef, u weet dat er veel mensen zijn, die uw macht in de hemel niet kennen, noch uw grote verlangen om hen te helpen. Zo lopen ze veel gunsten mis van uw kant, die we juist zo nodig hebben Als u nieuwe vrienden wilt maken, die tot u zullen bidden, laat dan iets gebeuren wat er voor kan zorgen, dat ik een getuigenis over u kan geven en ik zal die dan publiceren. Bovendien zal ik de lezers ervan uitnodigen, om u een dertigdaagse noveen aan te bieden voor uw feest. Ziezo, er is nu voor u werk aan de winkel, u bent aan zet.”

De volgende dag kwam onverwacht een goede vriendin uit Dubrovnik langs. Ze liep langs ons straatje, toen ze van de Pdbrdo-heuvel kwam en was blij dat ze even bij ons kon uitrusten. Het was Stošija. Ze was nog nauwelijks binnen of ze liet haar vreugde de vrije loop. Haar gezicht begon te stralen en ze vertelde:

“Ik ben geboren in de buurt Zadar, in Kroatië. Als kind, hoorde ik hoe mijn familie elke dag bad. Ik keek graag naar het beeld van de Heilige Familie, zoals kleine kinderen dat doen. Ik ben getrouwd met een man uit Dubrovnik en ik ben in die stad gaan wonen. In die tijd was het dagelijks leven heel moeilijk. We zijn toen gaan werken in Duitsland, waar mijn man een restaurant en een kunstgalerij had. Elke zomer kwamen we naar Dubrovnik. Ik was veel jonger en mijn gebedsleven stelde weinig voor. We hadden twee kinderen. Alles verliep naar wens, tot mijn zoon erg ziek werd. Dat was het moment dat God eindelijk van mij de ruimte kreeg om de eerste plaats in mijn leven in te nemen.

In 1985 ben ik voor de eerste keer met mijn zoon naar Medjugorje gekomen. We waren aanwezig bij een verschijning, waartoe pater Slavko ons had uitgenodigd. Daarna nodigde hij ons uit om te gaan biechten. Sinds 1985 ben ik meerdere keren naar Medjugorje gegaan, en dat heeft mijn leven totaal veranderd. En niet alleen mijn leven, maar ook dat van heel mijn familie. Ik dank God hiervoor. Toen ik hoorde over het Kroatisch heiligdom van de heilige Jozef in Karlovac, ben ik er naartoe gegaan. Ik heb me daar aangesloten bij de Broederschap van de Heilige Jozef, en ik bid sindsdien regelmatig tot hem. Zo is hij voor mij een machtige beschermer geworden.

In 1999 heb ik mijn man verloren en nu woon ik in Dubrovnik. Ik hou veel van die stad. Ons oude stenen huis, prachtig en met een mooi verzorgde tuin, is te groot voor mij geworden. Mijn grootste probleem was om een keuze te maken, waar ik dan voortaan zou willen wonen. Vier jaar lang hebben we het huis te koop aangeboden, maar zonder resultaat. Ik heb een hele aardige buurman, die echt geslaagd is in het leven. Ik heb met hem over God gesproken en sindsdien gaat hij regelmatig naar de H. Mis. Hij vroeg me vaak waar ik wilde gaan wonen, wanneer het huis verkocht zou zijn. Ik antwoordde: “Ik laat God beslissen, misschien in een aanleunwoning, of bij mijn dochter…”

In Medjugorje vond ik het boek van Zuster Emmanuel : “Het verborgen kind van Medjugorje” met al die mooie verhalen. Elke avond, voordat ik ga slapen, vraag ik de Gospa om een verhaal voor mij uit te kiezen voor de nacht. Vorig jaar september legde ik het boek op mijn hart en, met gesloten ogen , opende ik het boek en kwam terecht bij het verhaal van: “O, goede Sint Jozef” (Hfdst. 52). Dit verhaal leert ons, dat we onze noden aan de Heilige Jozef kunnen toevertrouwen. Je moet hem een brief schrijven en die vervolgens bij zijn beeld leggen of die eraan ophangen. Dan moet je trouw tot hem bidden en met volle overgave en vertrouwen wachten op het resultaat. Zo vroeg ik de Heilige Jozef me te helpen, om mijn probleem op te lossen. Ik keek naar zijn beeld en zei “Mijn beste Heilige Jozef, bid voor mij, opdat ik zou weten of God wil dat ik hier blijf. Het is nu al laat, daarom ik zal u morgen mijn brief schrijven.” Het was een zaterdag avond.

“Op zondag ging ik naar de H. Mis en mijn buurman - die Jozef heet - groette me met “Geprezen zijn Jezus en Maria”. Ik nodigde hem uit om na de H. Mis een kopje koffie te komen drinken en wat te praten. Toen we waren gaan zitten, vroeg hij me opnieuw naar mijn plannen als het huis verkocht zou zijn. Ik antwoordde: “Ik weet het niet, we zullen wel zien. Ik heb een stukje grond geërfd van mijn vader in de omgeving van Zadar. Misschien kan ik dat verkopen, een klein appartementje bouwen in mijn tuin, en zo hier blijven wonen.” Toen zei hij: “Ik zal het kopen”. Ik zei lachend :”Waarom zou je het willen kopen ?”. “Ik wil u helpen” antwoordde hij. Ik keek naar het beeld van de Heilige Jozef en zei tegen hem “Mijn allerbeste Heilige Jozef, ik heb u mijn briefje zelfs nog niet geschreven en u heeft me al antwoord gegeven.”

We zijn bezig de papieren in orde te maken. Als technicus heeft mijn buurman alle bouwplannen gemaakt en hij helpt me bij het werk. We willen ook een kleine kapel bouwen, naast het huis en die Nazareth noemen, toegewijd aan de Heilige Familie. Ik heb de Heilige Jozef gevraagd mijn minister van financiën te zijn en ook al het overige te zijn, wat hij was in zijn eigen huis: een goede huisvader, een goede beschermer en een goede voedstervader. Ik ben zo gelukkig dat ik dit alles kan en mag verwezenlijken.”

Zo had ik, dank zij Stošija, mijn verhaal al de dag na mijn gebed tot de Heilige Jozef gekregen, en het was precies op tijd om het hier te publiceren. En, als hij me zo vlug verhoord heeft, dan is dat opdat ook u deze grote heilige zou aannemen. Daar ben ik zeker van. Het lijkt erop dat hij u zoekt.

3 – Kinderen. Een bevriende familie uit Rome komt elk jaar naar Medjugorje om opnieuw te herbronnen. Ze leven de boodschappen van de Gospa naar beste kunnen en bidden elke dag samen. Ziehier enkele pareltjes uit de mond van hun zoontje:

- Mamma, als jij op een dag naar de hemel gaat, wil je me dan zeggen of Onze Lieve Vrouw blauwe of donkere ogen heeft?
- Maar lieverd, als ik dood ben, hoe zou ik jou dat dan kunnen zeggen?
- Nou, je kunt het me zeggen in mijn hart…

Toen de pater dit hoorde, wilde hij onmiddellijk naar die school. De familie nam contact op met de verantwoordelijke zuster. Ze was erg onder de indruk van de vraag van Francesco. En zo werden alle kinderen van de school toen gezegend.

Met de familie bidden is het mooiste geschenk dat de ouders kunnen geven aan hun kinderen in deze wereld en voor de eeuwigheid.

Lieve Gospa, smeek de zegen van de Vader over ons af,
want we willen deel uitmaken van uw apostelen, zoals u dat verlangt: rechtschapen, vastbesloten en vooral: oprecht.
Hoe komt het, dat onder de miljoenen mensen op aarde, het juist ons is gegeven om uw apostelen te zijn? We willen u niet teleurstellen.

Er is een herziene uitgave (2de druk) verschenen van het boek van Zr. Emmanuel “Het verborgen kind van Medjugorje”.
U kan bestellen voor Nederland bij: Vriendenkring Medjugorje (webshop):
http://www.medjugorje.nl/
of bij Noëlle Imkamp:
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
voor België bij: Dhr. en Mevr. Stefaan en Georgette Veys – Huysentruyt:
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje februari 2014